Bubbelen

Gelukkig ben ik ondanks de tweede Lock down nog steeds van harte welkom op de woning. Na een praatje en een kopje koffie met de begeleiding stelde mijn zoon voor om even naar zijn kamer te gaan voor we wat te eten zouden halen voor de lunch. Eenmaal op zijn kamer zag ik dat de vloer bezaaid was met rommel zoals alleen pubers die kunnen maken. ‘Kom je wel eens op het idee om serviesgoed naar beneden te brengen?’ vroeg ik laconiek.

‘Vanmorgen heb ik nog wat naar beneden gebracht,’ kreeg ik een even laconiek antwoord. We verdeelden de taken, mijn zoon sorteerde de rondslingerende dvd’s en games en ik ruimde het keukengerei en wat verdwaalde schillen op en sorteerde de rondslingerende kleding in schoon en vuil en borg het op of gooide het in de wasmand. Al snel konden we de kleur van de vloerbedekking weer onderscheiden. Tenslotte heb ik het al eerder meegemaakt met mijn oudste zoon en ook zelf laat ik nog steeds van alles slingeren, overal liggen boeken en nog veel meer andere zaken die ik eigenlijk direct op zou moeten bergen. ‘Wij hebben volgens mij behoefte aan onze eigen rommelbubbel,’ merkte ik op en mijn zoon schoot in de lach.

Het woord bubbel was in mijn hoofd blijven hangen doordat ik vorige week via de radio een psycholoog hoorde vertellen over onze internetbubbels. Best een interessant onderwerp en mocht ik nu denken dat alleen de mensen die demonsteren tegen allerlei complottheorieën in een bubbel zitten dan werd me al snel duidelijk dat we allemaal onze eigen bubbel hebben en dat daar tot op zekere hoogte ook niet veel mis mee is. Het heeft te maken met je wortels, religie, familie, opleiding, je werk en nog veel meer. Het helpt je om een standpunt in te nemen en je te handhaven in de maatschappij. Tegenwoordig vooral ook dus door de media.

Maar media bestaat al sinds mensen letters op papier zetten om hun ideeën vast te leggen. Niet voor niets werden er door de eeuwen heen tijdens allerlei vervolgingen stapels geschriften en boeken verbrand. Blijkbaar veroorzaakte het geschrevene toen ook al een ‘bubbel’ waar de autoriteiten soms niet blij mee waren, vooral niet natuurlijk als het tegen de principes van diezelfde machthebbers waren.

Al met al dus een fascinerend onderwerp waar ik regelmatig over nadenk.

’s Middags kwamen opnieuw bubbels ter sprake, ik vond de kijk van mijn zoon op zijn eigen bubbels best opmerkelijk en goed uitgelegd.

Het begon met een bezoek van twee wijkagenten die zich graag wilden voorstellen aan de bewoners van de woongroep. Mijn zoon was expres beneden gebleven omdat hij ook graag het bezoek mee wilde meemaken. Het was een leuke kennismaking en beide wijkagenten waren oprecht geïnteresseerd in de leefwereld van de jongens en hoe de begeleiding te werk gaat en vertelden ook wat over de taak van een wijkagent. Ze zijn het gezicht van de politie in de wijk en één van de eerste aanspreekpunten. Echte netwerkers eigenlijk.

Eén van de twee begon een gesprek met mijn zoon en vroeg hem naar de game die hij aan het spelen was. Daar vertelde hij graag over, hij liet ook zijn poppen zien en hij vertelde trots hoeveel hij al geleerd had op de woning en hoe hij nu regelmatig naar buiten gaat ondanks zijn spanning tijdens de overgangsmomenten. Hier en daar vulde ik wat aan en vertelde iets over de aanleiding en hoe hij helemaal in Elburg terecht was gekomen. Ook vertelde hij met trots over Walibi die hij deze zomer bezocht had met de grote achtbanen.

‘Hoe ga je dan nu om met de overgangsmomenten,’ vroeg de wijkagent geïnteresseerd?

‘Ik creëer een soort bubbel,’ legde mijn zoon uit. ‘Toen met Walibi keek ik van te voren heel veel filmpjes en speelde heel veel het spel Rollercoaster Tycoon. Hierdoor kwam ik in een soort bubbel die ik mee kon nemen naar het pretpark waardoor ik met de drukte in het park kon omgaan. En dit probeer ik met veel dingen te doen. Het moeilijkste is het als ik echt de ene bubbel voor de volgende moet inwisselen en vooral als ik dan ook echt naar een andere locatie moet. Mijn poppen helpen me hierbij en mijn switch en IPad ook. Die kan ik gewoon meenemen.’

Het was een duidelijke uitleg, hij heeft een grote woordenschat en kan goed zijn gedachten onder woorden brengen. Ook de dagbesteding kwam ter sprake en laat deze wijkagent nu ook in Doornspijk werken. Daarna bekeken de jongens nog even vol interesse de koppelriem met alles wat de politie bij zich moet dragen.

Moe maar voldaan trok mijn zoon zich samen met mij nog even terug op zijn kamer om samen nog even een spel te bekijken. Maar om drie uur was het wel welletjes geweest en wilde hij graag alleen zijn. Fijn dat het hem gelukt was om er zo lang bij te blijven en er van te genieten. Het was een fijn bezoek.

Geef een reactie